Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016
Σάββατο 11 Ιουνίου 2016
Γκρίνια
Φτάσαμε Κολονάκι. Εδώ τα πράγματα είναι πιο πολιτισμένα. Τσάντες παιχνίδια και μαστίγια έχουν 50% έκπτωση, μα εμένα με νοιάζει μόνο το τσιγάρο που στρίβω. Φτάνουμε στη στάση του χ14 και η ανακούφιση έχει αρχίσει να με πλησιάζει. Πηγαίνω να πετάξω ένα χαρτάκι στα σκουπίδια. Ευκαιρία να στείλω μήνυμα στο επόμενο ντεπόν της βραδιάς.Καθώς το χ14 πλησιάζει, η δεξιά με χαιρετά ναζιστικά και προτείνει να μείνουμε φίλοι. Τα αρχίδια μου θα πάρει. Δυστυχώς το δεύτερο ντεπόν είπε το ίδιο και σε μένα. Ξοφλημένος και χωρίς καταπραϋντικές ουσίες, συνεχίζω το γουαναμπί μου μεθυσμένο ταξίδι. Βάζω να ακούσω λίγο BoneyM μπας και ανέβει λίγο η διάθεση μου, μαζί με το πεσμένο μου πουλί.Το τσιγάρο μου μόλις έπεσε δίπλα σε κάτι μπάτσους. Ευτυχώς το βρήκα και η απελπισία μπορεί να συνεχιστεί. Φτάνω στο Καλλιμάρμαρο και σταματάω να καπνίσω. Γύρω μου όλο ζευγαράκια διαφόρων ηλικιών. Μόλις κάθομαι φεύγουν... Περίεργο, είμαι αρκετά καλοντυμένος και έχω κάνει και μπάνιο. Ίσως αυτό δεν είναι αρκετό για να κάνω μπλεντ ιν στην μικρή τους κοινότητα.
Φτάνω Παγκράτι. Έχει πολλά ωραία μπαράκια εδώ, ότι πρέπει για να πιω ένα ήσυχο ποτό. Κοιτάω τα λεφτά μου μα είναι λίγα δυστυχώς, εξάλλου έχω να πάρω και ντεπόν. Κατουριέμαι. Αυτό το στενό δείχνει ιδανικό. Προσπαθώ να μη λερώσω τα παπούτσια μου μα στην τελική μόλις κατούρησα σε ένα στενό με κόσμο πίσω μου. Δε θα με αποδεχτούν έτσι κι αλλιώς. Ένα κουνούπι κάθεται στον αστράγαλο μου. Το αφήνω. Άλλωστε είναι μόνη μου συντροφιά τώρα. Συνειδητοποιώ πως με θέλει μόνο για το βρώμικο αίμα μου, όπως η δεξιά για ένα γρήγορο γαμήσι πριν δει τον 30άρη. Το σκοτώνω επί τόπου. Κρίμα, ίσως να μη μου έφταιγε. Πρέπει όμως να μάθω να πορεύομαι χωρίς κουνούπια στην ζωή μου. Περνάω με κόκκινο αδιαφορώντας για τους νόμους σας. Κάπου πρέπει να κάνω την επανάσταση μου και γω. Καημένο κουνούπι. Μόλις με ενημέρωσε η δεξιά πως πήρε λάθος λεωφορείο. Επιτέλους ένα ευχάριστο νέο. Άσχημες σκέψεις περνούν από το μυαλό μου... Ίσως της την πέσουν καυλωμένοι 50άρηδες. Όχι Τέντι δεν πρέπει να είσαι εκδικητικός με τα κουνούπια. Ίσως πρέπει να την ρωτήσω αν είναι καλά και αν ξέρει να γυρίσει σπίτι. Μα εμένα με ενδιαφέρει τώρα μόνο το τσιγάρο που στρίβω.
Φτάνω Βρυάξιδος, ένας δρόμος όμορφος μα επικίνδυνος για την ψυχική μου υγεία. Κάπου εδώ είχα γράψει σε έναν τοίχο όμορφα λογάκια για την χιπστερού. Δεν πρέπει να περνάω από εκεί, όμως είναι πιο κοντά στο σπίτι μου. Επιλέγω την τεμπελιά και δυναμώνω τους BoneyM. Ελπίζω ο Ρασπούτιν να με βοηθήσει να καταπλακώσω τις αναμνήσεις.
~Ρα ρα Ρασπούτιν χελπ μι γουίθ μάι μέμορις
κιλλ δεμ αλλ γουίθ όνλι ουάν σοτ~
Επιτέλους, πλησιάζω στον προορισμό μου. Ώρα για το τελευταίο μου τσιγάρο. Χτυπάει το κινητό. Κάποιος με ψάχνει. Δε θα το σηκώσω. Με ενδιαφέρει πια μόνο το τσιγάρο που στρίβω.
Ο Τέντί έφτασε στην Ιθάκη του και δεν τον τραβάνε πια τα λάφυρα της όποιας Τροίας.
Πεινάω και διψάω. Πάω να βρω κανά ντεπόν...
~Τέντι Ρούζβελτ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)