Οδηγός Επιβίωσης σε έναν πυρηνικό χειμώνα.

Ορισμός:
O πυρηνικός χειμώνας είναι μπλα μπλα μπλα, σκατά είναι μια κωλοκατάσταση την οποία δεν εύχομαι σε κανένα σας.

Και τώρα ο οδηγός:
1 O κανιβαλισμός είναι κακός, μείνετε μακριά από τον κανιβαλισμό. Είναι κακός.
Ο παππούς μου φυλάει 10 ανθρώπους για προμήθειες κρέατος στο αμπάρι, ο παππούς μου είναι κανίβαλος ,
εγώ έγινα βίγκάν γιατί με ενοχλούσαν τα ουρλιαχτά του σφαχτού κάθε πρωϊνό.
2 Αν ψοφάμε της πείνας ,δε μασουλάμε τα χέρια μας, δεν αυτοκανιβαλιζόμαστε, δε γινόμαστε κακοί, είναι η ρίζα του κακού.
3 Τρώμε τις ρίζες, τρώμε τους σκύλους, δεν τρώμε τις γάτες ,τις έφαγαν οι σκύλοι.
4 Πάντως καλό θα είναι να έχουμε ένα σκύλο οδηγό, θερμή παράκληση μείνετε μακριά από τα τσιουάουα .Δεν είναι καλοί μεζέδες.
5 Αν όμορφο τσικ μας προσφέρει τσίτος στο δρόμο δεν τα παίρνουμε,δε γινόμαστε δόλωμα, είναι παγίδα και ο κανιβαλισμός είναι κακός.
6 Εάν στην προηγούμενη ζωή μας ήμασταν αλήτες μπαίνουμε σε συμμορία ή φτιάχνουμε τη δικιά μας συμμορία, πολλοί είναι καλύτεροι από έναν. Ζήτω η αυτοοργάνωση. Εάν πάλι ήμασταν φλώροι,μένουμε μακριά από τα γκέτο γιατί ο κανιβαλισμός πάνω μας είναι κακός. Πολύ κακός.
7 Δεν κάνουμε σεξ, μόνο έρωτα και παντρευόμαστε νέοι.
Σημείωση: Δεν τρώμε τη γυναίκα μας, γιατί ξέρουμε το λόγο.
8 Δεν ανάβουμε φωτιές, δε χρειάζεται, λογικά βρίσκονται παντού και σε τεράστιες ποσότητες.
Λέγεται πυρηνικός χειμώνας και η λέξη "πυρηνικός" μου θυμίζει φωτιές. Η λέξη χειμώνας πάλι..τέλος πάντων φοράμε
πουλόβερ είναι δωρεάν.
9 Όταν βρέχει δεν ανοίγουμε ομπρέλα, δε χρειάζεται. Η βροχή είναι όξινη.
10 Φοράμε πάντα 3 ζευγάρια κάλτες. Αυτό κάποτε ήταν απόρρητο μυστικό.
11 Εάν σκοπεύετε να μην την παλέψετε λόγω των εκατοντάδων χιλιομέτρων πεζοπορίας που σας περιμένουν και του κακού κανιβαλισμού αυτοκτονείστε. Εγώ πάντως δε θα την πάλευα.
12 Κόβουμε το κάπνισμα. Έτσι
13 Έξτρα τιπ , δεν παρατάμε ποτέ το τσεκούρι μόνο του όταν κατεβαίνουμε σε ένα κελάρι, πάντα υπάρχει ένας κανίβαλος πίσω μας.
14 Δεν κοιμόμαστε στο πάτωμα, υπάρχουνε κρεβάτια(ελέγχουμε κάτω από το κρεβάτι για κανίβαλους).
15 Ο κανιβαλισμός είναι κακός. Μείνετε μακριά από τον κανιβαλισμό.
16 Εάν σας την πέσουν κανίβαλοι, πουλήστε τη γυναίκα σας και τρέξτε.

Υπακούοντας πάντα την εξίσωση Σαλοπέτα: καπιταλισμός=κανιβαλισμός

και τώρα ένα ευχάριστο στιχουργικό διάλειμμα , ένα πανκ κουπλέ από την πανκ μπάντα που ετοιμάζω
μιλάει για το χωριό μου τη Βίγλα.

Η Βίγλα είναι όμορφη
 η Βίγλα είναι ωραία
Να κάψουμε το δήμαρχο
να γίνει πιο ωραία

Ωωωω Βίγλα με το ποταμάκι σου
που ψαρεύουμε ψαράκια
Ωωω Βίγλα με το ποταμάκι σου
που κάναμε πικνίκ
Ωωω Βίγλα με το ποτάμι σου
που λούζονται οι κοπέλες

Να κάψουμε το δήμαρχο (επί αόριστον επανάληψη του στίχου)
Αφιερωμένο στον Ζ.

(Ελπίζω η Βίγλα να μην κινδυνέψει από πυρηνικό χειμώνα , την αγαπώ. Αλλά γενικά υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι για τη Βίγλα.)

~Καριόλης Morley

To γατάκι της Παναγίας

------------------------------

Το γατάκι της

τα χεράκια της

όμορφη που 'σαι Παναγίτσα μου

γαμώ την Παναγία μου

Αχ Παναγία μου τι ωραία τα χεράκια σου

ναι, τα δαχτυλάκια σου τι ωραία που 'ναι

και τα ποδαράκια σου

τα απαλά σου τα πατούσια

αχ και τα δαχτυλάκια σου τι ωραία που 'ναι

δώσε μου λίγο να πιπιλίσω

όπως μου πιπιλάς και συ τ' αυτάκια, Παναγίτσα μου

και μου τα γλείφεις

αχ, Παναγίτσα μου, πιάσε μου και το στήθος μου

πιάστο έτσι, ναι

τρίψε και τη θηλή, ναι

Α-!

Και κάτω, πιάσε με και κάτω

αχ τρίψε και κει, εκεί

αχ δώσε μου την κλειτορίδα σου Παναγίτσα μου να τη γευτώ

γέψου και συ τη δικιά μου

Γέψου την!

ΑΑ--!

έλα να τις ενώσουμε!

να γνωριστούνε

να τα βρούνε!

ΩΧΧΧ--

Τα βρήκανε...

------------------------------

~Solus Ipse

Ποιήματα μιας Νύχτας II

νεκρή ποίηση

Νεκρή ποίηση γυροφέρνει ξαφνιασμένη μέσα στους μαύρους κήπους μου
Αναζητάει τροφή ανάμεσα σε ξαφνιασμένα παιδιά
Που θα τη σχολιάζουν για πάντα,σαν το πιο φρικτό εφιάλτη 
Και ποτέ κανείς δεν την παρακολουθεί ως το τέλος
Ανάμεσα σε ματωμένα τριαντάφυλλα και πελώρια τείχη
Κρεμιέται και χαμογελάει σα να περιμένει την επόμενη γλυκιά απομίμηση
Και γαμώ που κοιμάμαι όρθιος

νεαρή ποίηση 

Γυροφέρνει γυμνή και καθόλου ξαφνιασμένη στη μεγάλη έπαυλη μου

Ποζάρει μπροστά σε καθρέφτες και τρέμει από ηδονή

Μασουλάει κομμάτια βιβλίων και τα ξερνάει γελώντας παρακμιακά

Τραγουδάει όλη μέρα για την ομορφιά της στους υπηρέτες της

Και τους μαστιγώνει όταν δεν τους φιλάει

Είναι πάντα έτοιμη να ξεχυθεί σα διψασμένος χείμαρρος στον κόσμο

Και να τον καταπιεί ολόκληρο

Όμως αρρωσταίνει εύκολα,παθαίνει καρκίνους και ψοφάει

Μακάρι να μην είχα βγει ποτέ

κάποια ποίηση

Κάποια ποίηση γυροφέρνει φαντασματικά έξω από τα παράθυρα
Τις νύχτες με τα κόκκινα φεγγάρια όλες και όλοι κλείνουν τα παντζούρια
Ανάβουν κεριά,μαζεύονται και τρέμουν ομαδικά σε χώρους κοινούς
Οι πιο τολμηροί τρέμουν μόνοι στα δωμάτια τους και κοιτάν το σκοτάδι
Όμως αυτή πάντα προσγειώνεται,τσακίζει αθόρυβα τα παντζούρια
Μάτια ολόκληρες λίμνες από αίμα και ζωή καρφώνονται πάνω τους
Όλοι κλαίμε,τσακίζουμε τα σαγόνια μας,σκίζουμε τα χέρια μας
Ξερνάμε τις φωνητικές χορδές μας
Καθώς απλώνει τα ατελείωτα της χέρια και μας σέρνει μαζί της
Και σερνόμαστε για πάντα από τέλμα σε τέλμα
Ακόμα σέρνομαι

ουράνια ποίηση

Στο στούντιο ηχογράφησης ντύνεται άσματα μεγάλα
Σα στραγάλια τρέμουν μέσα σε σάπιο γάλα
Και οι άνθρωποι γουστάρουν το γάλα γιατί τέλειωσε παλιά
Σε έναν άλλο κόσμο γεμάτο φτερά,πούπουλα και φαρδιά
Πουλάει και προκαλεί έρωτα,σοκ και κεραυνούς
Όλα χορεύουν μανιασμένα,κουνιούνται σαν πολυέλαιοι πριν τη πτώση
Χέρια σαν ψάρια πριν το θάνατο,πόδια καρφωμένα στο χώμα
Κεφάλια λίγο πιο ψηλά από ότι πρέπει
Και τα αυτιά ματώνουν
Ευτυχώς σέρνομαι ακόμα,σε έναν άλλο κόσμο

η ποίηση του Κύριου Σαλταπήδα

Ο κύριος Σαλταπήδας δε φοβάται τίποτα
Είναι κλεισμένος στα μπάνιο μου και ζορίζεται πολύ
Τα μάτια του έχουν κρεμαστεί και κοιτάει τον εαυτό του
Γιατί μια μέρα πριν χρόνια έσπασε όλους τους καθρέφτες
Πίνει αέρα από ημίψηλο ποτήρι,γιατί το κρασί τέλειωσε
Και ετοιμάζει το επόμενο ποίημα για την ποίηση
Στο σαλόνι μου αναρωτιόμαστε γιατί δεν αυτοκτονεί το ανώμαλο ζωντόβολο.

~Αρμαδίας Λα Κρουά

Ο κύριος Ehrenfest αυτοκτόνησε, εσείς;

Σουρεάλ Σκηνή 1 - Αμερικάνικη Πραγματικότητα

     Ένα νέο αμερικάνικο όνειρο ανεβαίνει στο σανίδι. Μια χοντρή αλκοολική σύζυγος ,ένας άντρας με λευκή corvette, μια έφηβη έγκυος κόρη και ένας punk πρεζάκιας γιος με εθισμό στο σνιφ οργανικών αερίων. Επειδή τον πιτσιρικά τον συμπάθησα λιγάκι περισσότερο θα τον αναπτύξω λιγάκι παραπάνω, ο τύπος είναι επίσης ποδο-φετιχιστής και τρώει σκάλωμα με το να σπάει τα ποδοδάχτυλα τυχαίων αγνώστων γυναικών που συναντά στα σουπερμάρκετ. Συνήθως αράζει καπνίζοντας το στριφτό του πίσω από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στο πάρκινκ των πολυκαταστημάτων της Βαλτιμόρης και περιμένει. Χτυπημένος από τη μοίρα και την ηλιθιότητα ο γελοίος μου αρουραίος θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί σε πολλές από τις ιστορίες μου, αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς δεν είναι αυτός το κεντρικό πρόσωπο σήμερα ,ούτε η υπόλοιπη οικογένεια.
     Αυτούς τους έβαλα έτσι για την εφετζίδικη εισαγωγή ή για να σας κουράσω και τα λοιπά.

Σουρεάλ Σκηνή 2 - Ο πραγματικός κόσμος του Κύριου Morley

     Μου συμβαίνουν απίθανα πράγματα καθημερινά. Ναι, εγώ είμαι πάλι ο πρωταγωνιστής και όχι γιατί έτσι ,αλλά γιατί σίγουρα ζω σε ένα πιο ενδιαφέρον σουρεάλ σύμπαν από τους από πάνω. Κοιμόμουν. Ανοίγω τα μάτια και διαπιστώνω πως ένας δαίμονας χάιδευε με τρυφερότητα τον πισινό και το πέος μου, λίγο πολύ τα κατάφερε να με σκληρύνει,αλλά με τα πολλά αβάσταχτα παρακάλια τον έδιωξα. Πετάγομαι από το κρεβάτι ταραγμένος ,τυλιγμένος με το πάπλωμα να πηγαινοέρχομαι πάνω κάτω στο βρώμικο,ακατάστατο δωμάτιο. Λέω :"Κύριε Morley δεν είστε σίγουρα καλά, μα αυτό ήταν τελείως εξωφρενικό, ένας σατανάς να σκαρώνει ερωτικά τερτίπια στο μουδιασμένο κορμί σας;" Περνάει ένα λεπτό, στη ζαλάδα μου επάνω ανακαλύπτω το εξωφρενικότερο .

     Σήμερα ξύπνησα και διαπίστωσα πως σήμερα είχα τρία χέρια και όχι γιατί το αποφάσισα πάνω στην τρέλα μου ή στη φρίκη μου από τον παρολίγον βιασμό ,αλλά γιατί όντως είχε φυτρώσει ένα εξτρά άκρο κάτω ακριβώς από το κύριο αριστερό μου χέρι. Ριζωμένο καλά μέσα στα πλευρά μου , ελαφρώς δυσλειτουργικό και τέρμα άχρηστο το νέο μου άκρο ήταν ένας μπελάς και έπρεπε να βρω τρόπο για να το ξεριζώσω. Φανερά ταραγμένος, τυλιγμένος με το πάπλωμα άρχισα να πηγαινοέρχομαι με μανία πάνω στο κρεβάτι.Αφήνω βιαστικός το δωμάτιο, διασχίζω νευρικός το διάδρομο, ο αδερφός μου έχει μια κατάνα ,αυτός θα μου το κόψει σκέφτομαι.Εισβάλλω στο δωμάτιο του αδερφού μου, ουρλιάζω το όνομα του. "Συγνώμη μπήκατε σε λάθος μέρος" ,μου λέει γεμάτη καύλα, εμφατικά στον πληθυντικό μια πρώην μου, στημένη στα τέσσερα, φορώντας μόνο εσώρουχα πάνω σε ένα μεταλλικό κρεβάτι. Βιαστικός εγώ, αλλά διατηρώντας τη στύση με την οποία με ευλόγησε ο δαίμονας, επιτίθεμαι σαν άγριος σκύλος και ζευγαρώνω μαζί της με μανία. Δυο ,τρία λεπτά μετά πάνω στο καλύτερο δέχομαι ένα ξαφνικό μπουκέτο στη μύτη, ένα βρισίδι ψιθυριστό στο αυτί, της φάσης "αρχίδι είσαι" και με μια σπρωξιά με απομακρύνει με τη βία η τύπισσα .Με μια κλωτσιά αλά Chun Li στο street fighter , βρίσκομαι οκλαδόν με το στόμα σε ένα παθιασμένο γαλλικό φιλί με το λασπωμένο πάτωμα του διαδρόμου . Δεν ξέρω ίσως την τρόμαξε το τρίτο μου χέρι που βγήκε στην επιφάνεια ή εγώ δεν ήμουν αρκετά καλός εραστής.

     Περπατώ αργά το κίτρινο μονοπάτι του διαδρόμου, τυλιγμένος πάντα με το πάπλωμα και το με το τρίτο μου χέρι να ξύνω το στομάχι. Συλλογιζόμενος πως το μόνο που με εντυπωσίασε από το προηγούμενο σκηνικό ήταν το δωμάτιο της πρώην. Ήταν φουλαρισμένο με καθρέφτες,είχε σκούρους μωβ τοίχους, γεμάτους με πόστερ ελληνίδων σελέμπριτις-παρουσιαστριών πρωινάδικων. Θυμάμαι ξεκάθαρα τη φωτό της Ελένης με το βλαχοκιτς κόκκινο κραγιόν της να μου χαμογελάει καθώς έπαιρνα τη Σίγμα στα τέσσερα. Μπαίνω πάλι στο χώρο μου, πέφτω στο κρεβάτι, κλείνω τα μάτια με την ευχή ότι όταν θα τα ανοίξω να έχω ξεφορτωθεί αυτό το άχρηστο άκρο και αυτός ο άχρηστος κόσμος να έχει ξεφορτωθεί εμένα. Τα ανοίγω και σκατά , σκατά , το χέρι δεν έφυγε. Σκέφτομαι .Πρέπει να ξαναπροσπαθήσω να χωθώ στου αδερφού μου και φεύγω με την ελπίδα.

     "Η κατάνα, η κατάνα, η κατάνα " φωνάζω και τρέχω τυλιγμένος όπως πάντα για το δωμάτιο. Μπουκάρω πιο βίαια από την πρώτη φορά, με το όνομά του στο στόμα,όμως τι να δω, βγαίνω σε μια γνωστή γειτονιά της πόλης ,να περπατώ με χαλαρό και άνετο τρόπο συνοδευόμενος από γνωστό ράπερ της ελληνικής underground σκηνής. Θα τον ονομάσω Βι. Ο Βι οδηγώντας τη διαδρομή παίρνει ήρεμα το λόγο και μου λέει "Κύριε Morley όπως βλέπεις έχεις κολλήσει εντελώς κατά λάθος σε έναν παρανοϊκά σπαστικό ονειρικό κόσμο.Μπορείς να το διαπιστώσεις αυτό εύκολα. Αν παρατηρήσεις θα δεις πως ενώ κινούμαστε κάθετα στο δρόμο από βορά προς νότο ,το γνωστό περίπτερο στο οποίο αγοράζεις συχνά τσιγάρα βρίσκεται στο δεξί σου χέρι. Ενώ στην πραγματικότητα όπως πολύ καλά γνωρίζεις είναι στο αριστερό, όπως και όλα τα άλλα αν δεις έχουν μεταφερθεί από αριστερά στα δεξιά και το αντίστροφο, με τομή το δρόμο που τώρα διασχίζουμε.." "Όντως, βρίσκομαι σε μια καθρεφτισμένη πραγματικότητα , σίγουρα έτσι εξηγείται το τρίτο χέρι και όλα τα άλλα σπαστικά που μου συμβαίνουν" αναλογίζομαι και συνεχίζω να τον ακολουθώ, ίσως μπορεί να δώσει κάποια λύση. Χαλαρός,ελαφρώς καμπουριασμένος, έχοντας πάνω στις πλάτες του χιλιάδες χρόνια σοφών ραπάδων γερόντων, φορώντας μια πράσινη ζακέτα house of pain (ίσως από 'κει να αντλούσε ένα μέρος της σπάνιας ραπ σοφίας του), με τα χέρια πιασμένα πίσω ,συνεχίζει να περπατά αργά. Εγώ ξωπίσω του με μόνο μου ρούχο το πάπλωμα. Κάμποσα δευτερόλεπτα μετά ξαναπαίρνει το λόγο και μου λέει με ηρεμία "Σίγουρα θα παρατήρησες το δεύτερο αριστερό σου χέρι, εξίσου σημάδι παράλογο και αφύσικο. Γνωρίζοντας σε αρκετά καλά ξέρω πως έχεις δύο χέρια όπως σχεδόν όλοι μας." Εγώ απλά γνέφω συγκαταβατικά και πριν καν μιλήσω ακούω να προσθέτει :"Θα συνεχίσεις ευθεία μόνος, απλά στρίψε δεξιά στην πρώτη ροζ πολυκατοικία που θα ανταμώσεις και θα βρεις την πόρτα που χρειάζεσαι." Ακούω τις οδηγίες και σε λιγότερο από πέντε λεπτά βρίσκομαι στο διάδρομό μου. 

     Ανοίγω την πόρτα πέφτω στο κρεβάτι,κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι πως σίγουρα πρέπει να τα καταφέρω και να φύγω από εκεί, πως δε θα ξανακουμπήσω μαλθακές ουσίες και οινοπνεύματα και πως θα πάψω να είμαι προλετάριος.Ο δαίμονας με αγκαλιάζει πάλι, νιώθω την ανάσα του στο σβέρκο μου, ανήμπορος να κουνηθώ δέχομαι το χούφτωμα στον κώλο μου, πάλι. Αυτή τη φορά όμως η αντίδρασή μου είναι δυναμική, με τρεις χριστοπαναγίες τον στέλνω στο διάολο και παίρνω το αίμα μου πίσω.Πιέζω τον εαυτό μου , ανοίγω τα μάτια και βρίσκομαι στο κρεβάτι, τυλιγμένος με το πάπλωμα αλλά με δυο χέρια αυτή τη φορά. Μάλλον επέστρεψα σκέφτομαι και σηκώνομαι ελαφρώς ζαλισμένος και με λίγους exp poits παράνοιας παραπάνω στο παιχνίδι της ζωή μου. Ανάβω τσιγάρα και γράφω μαλακίες ,για να έχω να λέω και να έχω να σκέφτομαι. Έχω βαρεθεί τους χαζοέρωτες και τα ρομάντζα στην ποίηση. Φτάνει.

     Οδηγούμαι τυφλά στο ψυγείο, ένα κιτρινιασμένο χαρτάκι με μια σημείωση κολλημένο να γράφει: "Mην ξεχνάτε πως παλεύετε να βρείτε μερικές απαντήσεις στα ερωτήματα που αφορούν τη χρονική μεταβολή της αναμενόμενης τιμής στην εξίσωση του Schrödinger. Όπως ακριβώς ο κύριος Ehrenfest,ο οποίος προσφάτως δεν αισθάνονταν καλά, δεν ξέρω το γιατί και αυτοκτόνησε. Εσείς Κύριε Morley τι θα κάνετε; Δεν το έχετε αποφασίσει ακόμα;" Φορτωμένος πολλά νεύρα λόγω του σημειώματος και των ερωτικών μου περιπτύξεων με τον σιχαμένο σπαστικό δαίμονα , είχα ξεχάσει πως αρκετό καιρό πριν είχα κάνει συμφωνία με έναν άλλο παράξενο κύριο, εξίσου διανοούμενο και ελαφρώς διαβολικότερο από μένα πως αν δε βρω απαντήσεις στην εξίσωση θα βάλω τέλος στην ζωή μου. Πείτε το καπρίτσιο ή ένα ανόητο στοίχημα. Πίνω μια γεμάτη γουλιά χθεσινό καφέ, ξεφυσάω και σας γράφω το υστερόγραφο που ίσως και να έχει τη μοναδική σημασία σε όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου.

Υστερόγραφο
Αχ αχ αχ πώς περιμένεις φτωχέ μου νέε από μένα να συνδικαλιστώ ενώ ξυπνώ καθημερινά στις 7 το απόγευμα σε ένα βούρκο από τσιγάρα και αναθυμιάσεις; Δεν είμαι Αμερικάνος super ήρωας, δεν μπορώ να βρίσκομαι σε δυο μέρη ταυτόχρονα. Ή μήπως μπορώ; Όπως είδες ο κόσμος μου είναι πολύ πιο υπερβολικός και δυσβάσταχτος από το αμερικάνικο όνειρο, αλλά μπορώ και την παλεύω.

~

Καριόλης Morley