Δευτέρα 25 Ιουλίου 2016

Δύο κουλτουριάρικα ποιήματα με νόημα + 1 μπόνους

1-Φοιτητικό

1ο έτος: παίζαμε μπουκάλα με τον συγκάτοικο και πίναμε χασίς
2ο έτος: ήπιαμε λευκό κρασί και πίναμε χασίς
3ο έτος: δοκιμάσαμε τσιγάρο χρυσή κασετίνα Καρέλια και πίναμε χασίς
4ο έτος: ακούσαμε ρέγγε και πίναμε χασίς
5ο έτος: πήραμε πτυχία και πίναμε χασίς

Παρατήρηση: Ίσως έπρεπε να μπούμε στο ΚΚΕ.

Εναλλακτικό Φοιτητικό

1ο έτος: KKE
2o έτος: ΚΚΕ
3ο έτος: KKE
4o έτος: KKE
5o έτος: KKE

Παρατήρηση: Αυτή που φανταζόμαστε όλοι μας.

2-Μη, σταμάτα.

Μην τρως μακαρόνια αν έχεις φράγκα.
Μην τρως κατσαρίδες γιατί είναι έντομα.
Μην τρως το κεφάλι σου γιατί δεν είσαι χίψτερ.
Μην τρως Κοζανίτες γιατί είναι τα καλύτερα παιδιά.
Μην τρως τα παιδιά γιατί δεν είσαι κανίβαλος.
Μην τρως τους κανίβαλους γιατί θανατική ποινή.
Σταμάτα να παίζεις με το φαγητό σου, δεν είσαι μούλικο ανήλικο.
Σταμάτα να παίζεις με την κιθάρα σου, είσαι φάλτσος.
Φάε την κιθάρα σου.
Σταμάτα να παίζεις με τις barbie, είναι δικές μου.
Σταμάτα να παίζεις τέτρις, δεν είσαι των 90ς σπασίκλας.
Σταμάτα να παίζεις κουλτούρα, παίξε Παντελίδη γιατί πέθανε.
Σταμάτα να παίζεις πανκ, με πονάει το κεφάλι.

Bonus

Το μπόνους με βάζει στο ρόλο του Φλας.
Δε γίνομαι ήρωας όμως, εκμεταλεύομαι
τη δύναμη και τη γοητεία μου, για να
εκμεταλλευτώ ανθρώπους.

Οι παράλληλες μου καθημερινότητες με βρίσκουν
να κάνω απάτες, πολύ χαμηλότερες των δυνατοτήτων μου.
Θυμάμαι που τραμπούκιζα μοντέλα από την Γερμανία
παίρνοντάς τους τον μισθό με τη δικαιολογία
πως ο μάνατζερ τους χρωστούσε αρκετές διατροφές
στην πρώην σύζυγο του και κολλητή μου φίλη.

Δεν υπήρχε φίλη, δεν υπήρχε σύζυγος.
Χαζές ξανθές Γερμανίδες μοντέλες μόνο.
Στο διαμέρισμα μου τρώω καλοκαιριάτικα
μαγειρίτσα, μέσα της έχω βουτήξει ένα
ολόκληρο κοτόπουλο. Δεν ξέρω το
λόγο που μ'αρέσει αυτός ο συνδυασμός.

Πίνω μπίρες σκαλωμένος μπροστά από
την τηλεόραση, βλέποντας ειδήσεις.
Ψάχνω στο γκουγκλ, σαν δαιμονισμένος
σούπερ κακός, σκανάροντας για τα επόμενα
θύματα.

Η σούπερ σόνικ ταχύτητα με βγάζει σε κλάσματα
στους κεντρικούς δρόμους της Έδεσσας.
Έμαθα πως εκεί ένας πλούσιος επιχειρηματίας
επέλεξε να περάσει ένα ήσυχο τριήμερο.

"Για ποιο λόγο η Έδεσσα; Τι ηλίθιος θεέ μου"
Θα τον απαγάγω αφού αφοπλίσω τους μπράβους
του και θα τον μεταφέρω στο κρησφύγετο μου
εκεί θα τον βασανίσω και θα τον αναγκάσω
να μου γράψει την περιουσία του. Ζωή χαρισάμενη.

Ενώ βάζω καπέλο και μαύρα γυαλιά αφηρημένος
στη μέση του δρόμου, για να κάνω την αποστολή.
Βλέπω το θάνατό μου , τον "Μαύρο Φλας" να με πλησιάζει.
Χεσμένος πάνω μου, μένω παγωμένος στη θέση μου από
το φόβο του επερχόμενου θανάτου.

Αλλά τότε πριν προλάβει ο "μαύρος εγώ" να με τσακώσει,
με πατήσει νταλίκα ή πείτε το όπως θέλετε,
ανοίγει ένα πόρταλ και ξεπετάγεται από μέσα
το αστικό 81-το αστικό Μαλατέστα.

Είναι το όχημα-χρονομηχανή του γρηγορότερου
πλάσματος στο χωροχρόνο. Του Ερρίκο.
Ο Μαλατέστα βγαίνει από μέσα, ντυμένος
με μια αρνητική αύρα χώρου και χρόνου.

Παγώνει τους Εδεσσιώτες, τις στιγμές και το χρόνο δίπλα μου.
Αρπάζει το θάνατο μου και ξεκλειδόνοντας άλλες διαστάσεις
τον στέλνει σε ένα άγνωστο υπερδιάστημα.
Με λίγα λόγια τον ξεφορτώνεται ξέρω γω.

Έρχεται μου δίνει το χέρι του, την ευλογία του
και το χρίσμα του διαχρονικού επαναστάτη.
Με αποχαιρετά και επιβιβάζεται στο 81.
Κομψότατος πάντα στο φθαρμένο, γέρικο κοστούμι του.

Είχα κλέψει αρκετή από τη δύναμή του στο παρελθόν.
Έτσι απέκτησα τη σούπερ ταχύτητα.
Αλλά δεν ψήνομαι να ασχοληθώ με τα θελήματά του, βαριέμαι.
Του κουνάω το χεράκι με ένα χαζό χαμόγελο, ανταποδίδει
το χαιρετισμό από το παραθύρι του 81 και εξαφανίζεται.
Στο άλλο μου χέρι , έχω κρεμασμένη στον αγκώνα
μια σακούλα με τυρόπιτες. Το πρωινό μου.

Α, ξέχασα να σας πω ότι μέχρι να βρει το δρόμο της επιστροφής ο θάνατος μου είμαι αθάνατος.



~Καριόλης Morley




1 σχόλιο: