Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016

Μωρό μου σήμερα την είδα σινεφίλ.

           
Η ζωή είναι μια βαρετή ταινία. Εγώ κάνω το μοντάζ και κόβω τα περιττά σλάιντς. Κάλως ήρθες λοιπόν γλυκιά μου, στον κινηματογράφο μου. Με φοιτητικό πάσο το εισιτήριο είναι πιο φτηνό. Να ξέρεις δεν είσαι η πρώτη στην ουρά...δεν είσαι η πρώτη που κάθισε να δει αυτήν την ταινία και πίστεψε με ΔΕΝ θα είσαι η πρώτη που θα την δει ολόκληρη. Κατά τη διάρκεια της ταινίας παρακαλείστε να απενεργοποιήσετε τα μυαλά σας. Οι σκέψεις σας δεν είναι ελεύθερες στο σινεμά μου. Οι παραβάτες θα διώκονται ποινικά και οι σκέψεις θα κατάσχονται. Σα λεχρίτης νταβατζής, για λίγο ποπκόρν, θα πλασάρω γκόμενες μπας και ξεφύγω απ'την οδύνη της ψυχής τους. Μην μου μιλάς. Μην μου κολλάς. Δε σε θέλω τώρα δίπλα μου. Η ταινία ξεκίνησε και συ κάνεις φασαρία. Φταίει που ο υλισμός έχει μπήξει το μαχαίρι του βαθιά μέσα μου. '' Άσε το μαχαίρι κάτω. Είναι επικίνδυνο. '' Έχεις δίκιο, γιατί σε πίεση μεγάλη και με τις κατάλληλες συνθήκες, θα είχα βγάλει τα άντερά σου στην μαύρη αγορά. Το αίμα σου ζεστό βούτυρο για τα νάτσος μου. Μα ας μιλήσουμε για σένα τώρα. Έχεις την απόλυτη ελευθεριά πάνω σε αυτό το μαχαίρι, όπως και σε μένα.Τι θα κάνεις με την ελευθερία που σου δίνεται απλόχερα; Ποιες σκέψεις θα ακολουθήσεις και ποιους ηθικούς κανόνες θα σεβαστείς; Τι φοβάσαι ; Πρόσεχε, τι θα απαντήσεις όμως, γιατί κρατάω ακόμα το μαχαίρι και εσύ βρίσκεσαι ακόμα στον κινηματογράφο μου. Σα φασίστας κακός είμαι εδώ για να σε κρίνω. Η τύχη όμως είναι πάντα με το μέρος σου. Καλύτερα. ''Γνωστός ιδιοκτήτης κινηματογράφου κρίθηκε ένοχος για φόνο φοιτήτριας κάλων τεχνών'' .Φοβάμαι τη φυλακή. Φοβάμαι την έλλειψη ελευθερίας. Ίσως την ψευδαίσθηση της ελευθερίας. Το μεγαλύτερο αγαθό σας. Πάλι καλά που υπάρχουν και τα νετρίνα. Με βομβαρδίζουν συνεχώς και μου κρατάνε παρέα όταν εσύ είσαι απών. Μου αρέσουν τα νετρίνα ΜΟΥ. Είναι συνέχεια δίπλα μου, καθώς με διαπερνούν με εργατική ευλάβεια πράγμα που σημαίνει πως πρέπει να με ανεχτούν. Ήμουν ο νταής στο σχολείο που τους έπαιρνε το κολατσιό. Είμαι το αφεντικό τους. Είμαι ο ιδιοκτήτης του κινηματογράφου που δουλεύουν και έχω τα πνευματικά δικαιώματα της ταινίας. Έχω το πάνω χέρι λόγω της μεγαλύτερης μάζας μου. Αυτά δε, δε μου εναντιώνονται ποτέ. Μου αρέσει η φυσική ροή των πραγμάτων. Όλοι εσείς την πουτσίσατε γιατί μάθατε να είστε στερεοί. Εγώ και τα νετρίνα όμως θα την βγάλουμε καθαρή, γιατί πολύ απλά έχουμε μάθει να διαπερνάμε ο ένας τον άλλον. Ο Μπομπ είπε κάποτε : ''Κάποιοι βγαίνουν στη βροχή και νιώθουν την ύπαρξη της, ενώ κάποιοι άλλοι, απλά βρέχονται. '' Εγώ λοιπόν φίλε Μπομπ γεννήθηκα βρεγμένος και τώρα βρέχω τα νετρίνα. Και μιας και το φερε η κουβέντα κράτα λίγο το μαχαίρι γιατί θέλω να κατουρήσω. Σε εμπιστεύομαι, δε θα το στρέψεις εναντίον μου. Και αυτό γιατί πιο πολύ από το φόβο σου για το θάνατο φοβάσαι εμένα. Εμένα, γιατί ξέρεις πως δε θα με πάρει...Δε θέλει να με πάρει ακόμα και σίγουρα δε θέλει να συγκατοικήσουμε. Πόσο μάλλον, να αλλάξει το σενάριο της ταινίας μου. Πολύ βαρύς και ασήκωτος. Αρνούμαι το κάθε του χάδι. Δε θα με πάρει σύντομα. Δεν μπορεί. Παρόλα αυτά έχει δει το τέλος της ταινίας μου και ξέρει την αδυναμία μου. Ξέρει πότε πρέπει να μου κάνει σπόιλ και έχει πολύ υπομονή. Κατέβασέ το μαχαίρι, σκύψε και έλα κοντά να στην πω στο αυτί. *Ο βαρκάρης για να πάρει εμένα πρέπει να πάρει εσένα πρώτα.* Γιατί πολύ απλά δε θέλω να σε χάσω. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Όχι όσο παίζεις ένα μικρο ρόλο στην ταινία μου. Ηρέμησε λοιπόν και πες μου. Γιατί με φοβάσαι τελικά; ~Τέντι Ρούζβελτ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου